ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Փառաբանությունից և երկրպագությունից հետո Հովիվ Տիգրան Տադևոսյանը առաջնորդեց աղոթքը, որց հետո շարունակեց նշեց, որ այսօր շատ քչերն են ցանկանում առաջ գնալ, զարգանալ, սոց- ցանցերը  կարծես փոխարինում են ամենին, սակայն քչերն են այն օգտագործում իմաստություն և գիտություն ձեռք բերելու համար: Երիտասարդները պետք է ամեն ինչի նկատմամբ հետաքրքրասեր լինեն, նրանք պետք է ծարավ լինեն գիտությանը և ճշմարտությանը, քանի որ անտարբերությունը անեծք է:

Այնուհետև Հովիվ Տիգրանը խոսքը փոխանցեց Էդուարդ Թադևոսյանին.

« Շատ ուրախ եմ, որ հնարավորություն ունեմ կիսելու ձեզ հետ իմ մտքերը, իմ գիտելիքները, որոնք տարիների ընթացքում ձեռքեմբերել՝հենց այս մտածողության շուրջ:Միշտ չէ, որ մեր կարդացած ամեն բան հասկանում ենք: Քննադատական մտածողության այս ծրագիրը Հայաստանում սկսել են իրագործել 1998 թ.-ից, հենց դրանից առաջ ամերիկացիներն էին հասկացել, որ ավանդական մտածողությանը պետք է վերջ դնել և պետք է զարգացնել այլըտրաքային մտածողության ձևը: Այս ծրագիրը նախատեսված էր նախադպրոցական և դպրոցական տարիքի երեխաների համար, քանի որ ԱՄՆ-ում և առհասարակ զարգացած երկրներում ընդունված է երեխաներին սովորեցնել հենց այդ տարիքում , ոչ թե սպասել երեխաները մեծանան և ամեն ինչ նորից բացատրել:

Մեր օրերում ցանկացած տեղեկատվություն հասանելի է բոլորին, սակայն մեր ժամանակների պահանջը այլէ. Պետք է հասկանանք՝ ինչպես փոխել մերմտածողությունը, ինչպես էլ ավելի ընդլայնենք այն և կարողանաք կիրառենք մեր կյանքի մեջ: Դա այնքան էլ դժվար բան չէ, պետք է միայն հասկանալ դրա նախադրյալները, թե որտեղից են գալիս դրա աղբյուրները և ինչպես դա պետք է անենք:

Դեռևս շատ վաղուց ամերիկացիները Արիստոտելի և Սոկրատի փիլիսոփայության հիման վրա ստեղծեցին մի ծրագիր, որը կոչվում է « քննադատական մտածողության զարգացում ըգրելու և կարդալու միջոցով» : Այն սկսվեց զարգանալ և կիրառվել մանկապարտեզներում, նախադպրոցական տարիքի երեխաներին սովորեցնելու համար: Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում քննադատական մտածողությունը: Երեխաները և առհասարակ մարդիկ կարիք ունեն հարցերի միջոցով հասկանալու իրականությունը: Բայց շատ հաճախ այդ « Ի՞նչու» ների պատասխանները մեզանից թաքցնում են:

Քննադատական մտածողությունը աշխարհընկալման միտում ունի:

Իսկ ստեղծագործական մտածելակերպը ավելի շատ կապված է մարդու երևակայության հետ: Մենք չենք կարող ոչնչից ինչ-որ բան ստեղծել, միայն Աստված է, որ ոչնչից ստեղծեց երկինքը, երկիրը և ամեն ինչ, բայց մենք կարող ենք եղածից ստեղծել այն, ինչ-որ մեր երևակայությունը թույլ կտա:

Էդուարդ դե Բոնոն ստեղծել է « Մտածեղության վեց գլխարկներ» հասկացությունը: Ի՞նչու հենց գլխարկներ: Էդուարդ դե Բոնոն կրեատիվ մտածողության տեր մարդ էր: Նա մարդու մտածողության համար առանձնացրել է վեց գունային երանգներ, իսկ դրանք գլխարկների վերածելը կապված է մանկապարտեզներում և դպրոցներում կիրառելու հետ: Կարող են գլխարկներ չլինեն, այլ այդ գույնի մեկ ուրիշ իր ունենաս քո ձեռքում: 

Դա հոգեբանական աշխատանք է երեխաների հետ, որի միջոցով հոգեբանները ստուգում են երեխաների մտածողությունը, կրեատիվությունը, զգացողությունները: Հոգեբանները երեխաներին տալիս ենթուղթ և գունավոր մատիտներ և ասում են, որ նրանք նկար են: Երբ երեխան ավելի շատ սև գույնով է նկարում, դա փաստում է երեխայի նեգատիվ զգացողությունների մասին, բայց երբ երեխան նկարելուց օգտագործում է իր նկարին համապատասխան բոլոր գույները, դա արտացոլում է երեխայի հուզականության ճիշտ դրսևորումը:

1.Սպիտակ գույնը փասստերի առկայությունն է: Մարդը իրադրությանը նայում է փաստերի տեսանկյունից:

2.Սևը ամեն ինչի շուրջ մտածում է նեգատիվ: Մարդը ամեն ինչին բացասական է վերաբերվում:

3.Կարմիրը կապված է զգացողությունների հետ: Մարդը ամեն ինչը նդունում է զգայարանների միջոցով:

4.Դեղինը կրեատիվության նախապայմանն է: Մարդը ավելի շատ ստեղծագործող է:

5.Կապույտը կապված է իրադրությունների վերլուծության հետ:

6.Կանաչը կապված է դրական մտածողության հետ:

Սակայն խնդիրը գույների մեջ չի կայանում: Էդուարդ դե Բոնոն առաջարկում էր, փոխելով մեր գլխարկների գույները, փոխել մեր մտածելակերպը: Նա ցանկանում էր երեխաների մոտ ձևավորել տարբեր մոտեցումներ՝ տարբեր իրադրություններում:

Իսկ ի՞նչ է տեղի ունենում,երբ մարդիկ փորձում են ավելի խորը մտածել: Նրանք շատ անգամ կարող են դժվարությունների հանդիպել,  քանի որ մարդկանց դուր չի գալիս, որ նրանք այլ կերպ և ճիշտ են մտածում:  Հիշենք թե ինչպես մարդիկ չընդունեցին Հիսուսի խոսքը, քանի որ նրա մտքերը ճշմարիտ էին և տարբերվում էին մարդկանց մտքերից:

Ուրիշները ամեն կերպ փորձում են ճնշել մարդկանց մտածելակերպը: Մարդիկ չեն ցանկանում քննել դրությունը:  Նրանք ունեն իրենց հստակ մտածելակերպը և չեն փորձում վերլուծել և փոխել այն:

Մենք ունենք ամենաբարձր մտածողությունը, որովհետև ունենք Աստծո Հոգին: Նա, ով ունի Սուրբ Հոգուն, ունի Աստծո մտածելակերպը, որը ամեն մտածողություններից վեր է»:

Եվ վերջում, որպես հանդիպման հետաքրքիր հանգուցալուծում, գործնական օրինակի միջոցով ավելի լավ պատկերացում կազմեցինք, թե իրականում ինչպես է գործում այդ գլխարկների հոգեբանությունը:

Խոսքը մտածելու տեղիք տվեց: Այսուհետ որոշումներ կայացնելիս մտածենք թե, որ գլխարկի տակ ենք գտնվում:Ըստ այդմ էլ կփոխվի մեր մտածելակերպը, հետևաբար և մեր կյանքը:Այդպես մեր կյանքը կվերածվի փոքրիկ խաղի և կկարողանանք ինքներս փոխել մեր գլխարկի գույները: